திலீபன்- இடைவெளியின்றி தொடரும் போர்முறையின் வடிவம்!- ச.ச.முத்து

கோரிக்கைகளை முன்வைப்பதும் வேண்டுகோள்களை விடுப்பதும் ஒருபோதும் மகாவம்சத்து கனவுகளை ஊடறுத்து பேரினவாதத்தின் காதுகளில் போய்சேரப்போவதில்லை என்பதே வரலாறு தரும் பாடமாகும்.

ஒற்றை ஆட்சிக்குள் ஏதாவது ஒரு தீர்வுக்குள் முடங்கிப் போய்விடுங்கள் என்று வகுப்பு நடாத்தும் இந்திய வல்லாதிக்கமும் திலீபனின் கோரிக்கைகளை நிறைவேற்ற விருப்பமோ நடவடிக்கையோ எதுவுமே எடுக்காமல் திலீபன் என்ற அந்த அற்புதமானுடன் மெதுமெதுவாக நீருமின்றி சாவதை வேடிக்கை பார்த்தார்கள் என்பதே இன்னும் ஒரு வரலாற்றுப் பாடமாகும்.

இத்தனைக்கும் திலீபன் ஒன்றும் ஈழத்தை பிரித்து தாருங்கள் என்றோ வடக்கு-கிழக்கை தனியான ஒரு தேசமாக அங்கீகரியுங்கள் என்றோ கேட்டு உண்ணாவிரதம் இருக்கவில்லை.

அவன் சார்ந்திருந்த தமிழீழ விடுதலைப்புலிகள் அமைப்பை முன்னிலைப்படுத்தும் எந்தவொரு கோரிக்கைகளும் அவனின் உண்ணாவிரதத்தில் இருந்திருக்கவில்லை.

திலீபனின் கோரிக்கைகள் மிகமிக சாதாரணமானவை. மிகவும் இயல்பானவை. தமிழ் மக்களின் அன்றாடவாழ்வை இயல்புநிலைக்கு திருப்பும்படியே அவனின் கோரிக்கைகள் இருந்திருந்தன. இத்தகைய ஒரு நிலையியே திலீபனின் நினைவுகளை மீட்டும் ஒரு இருபத்தைந்தாவது ஆண்டு வந்துள்ளது.

இதனை போன்றதொரு பொழுதிலேயே திலீபனின் போராட்டமும் நிகழ்த்தப்பட்டது.ஆயுதங்கள் தற்காலிகமாக மௌனமாக்கப்பட்டிருந்த காலமது. ஆயுதங்கள் இல்லாமலேயே சமராட வேண்டி இருந்த நேரமும் அதுவே. அதற்காகவே திலீப வேள்வி தொடங்கியது.

தனித் தமிழீழம், சமஸ்டி, சுயாட்சி போன்ற எந்தவொரு ஆட்சி அதிகார கோரிக்கைகளும் இன்றி மிகவும் இயல்பான கோரிக்கைகளுடனேயே திலீபன் உண்ணாவிரத மேடை ஏறினான். ஒப்பந்த்தத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டிருந்த இந்த கோரிக்கைகளை நிறைவேற்ற சொல்வதற்காக அவன் மானுட வரலாற்றில் அதுவரை காணப்பட்டிராத ஈகத்தை நடாத்தவேண்டி இருந்தது.

தண்ணீரும் அருந்தாமல் இருக்கப்போகும் உண்ணாவிரதம் எத்தகைய வலிகளை தரும் என்பதை தெரிந்துகொண்டே உண்ணாவிரதமேடைக்கு வந்து அமர்ந்தவன் திலீபன்.

1.பயங்கரவாததடைச்சட்டத்தின்கீழ் கைதுசெய்யப்பட்ட அனைத்து தமிழ்கைதிகளும் உ;னடியாகவே விடுதலைசெய்யப்படவேண்டும்.

2.புனர்வாழ்வுதிட்டம் என்ற பெயரில் தமிழ்ப்பகுதிகளில் திட்டமிட்டமுறையில் நடைபெறும் சிங்கள குடியேற்றங்கள் உடனடியாக நிறுத்தப்படவேண்டும்.

3.வடக்கு-கிழக்கு இடைக்காலஅரசு அமையும்வரை ‘புனர்வாழ்வுதிட்டங்கள்’ என்ற பெயரில் நடைபெறும் இத்தகைய செயற்பாடுகள் அனைத்தும் நிறுத்தப்படவேண்டும்.

4.வடக்கு-கிழக்கில் புதிதாக சிங்கள காவல் நிலையங்களும், இராணுவ முகாம்களும் அமைப்பது உடனடியாக நிறுத்தப்படவேண்டும்.

5.சிறீலங்காப் படையினரும், காவல்துறையினரும் முகாமிட்டிருக்கும் பாடசாலைகளில் இருந்து உடனடியாக விலகிக்கொள்வதுடன், சிறீலங்காப் படைகளால் தமிழ் கிராமங்களுக்கு அருகில் உள்ள சிங்கள கிராமங்களின் ஊர்காவல் படையினருக்கு வழங்கிய ஆயுங்களை இந்தியா களைய வேண்டும்.

இவையே திலீபனின் கோரிக்கைகள்.

இந்தக் கோரிக்கைகளுக்காகவே ஒரு உன்னதமான இளைஞன் ஒரு சொட்டு தண்ணீரும் அருந்தாமல் உண்ணாவிரதம் இருந்து இருபத்தைந்து வருடங்கள் உருண்டோடிப் போய்விட்டது.

இந்த இருபத்தைந்து வருடங்களில் உலகம் எவ்வளவோ விடயங்களில் மிகமிக முன்னேறிவந்துவிட்டது. தகவல், தொழில்நுட்பம், வாழ்வியல், அறிவியல், ஆற்றல், நாகரீகம் என்று எல்லாவற்றிலும் இந்த இருபத்தைந்து வருடங்களில் பெருத்த பாய்ச்சலும், முன்னகர்வும் கண்டடைந்துள்ளது.

ஆயினும் திலீபனின் கோரிக்கைகள் மட்டும் அப்படியே இன்றுவரை நிறைவேற்றப்படாமலேயே நங்கூரமிட்டு அப்படியே தொடர்வது முழுமானுடத்துக்கே அவலமானது.

இன்றும் பாடசாலைகளிலும், பொது இடங்களில் இராணுவம், இன்றும் இராணுவ முகாம்களுக்காக நிலங்களை அபகரிப்பதும் தொடர்கிறது. இன்றும் பயங்கரவாதத் தடை சட்டத்தின்கீழ் வகைதொகையற்ற கைதுகள், தடுத்து வைப்புகள், இன்றும் புனர்வாழ்வுத் திட்டங்கள் என்ற போர்வையிலும் மீள்குடியேற்றங்கள் என்ற போர்வைக்குள்ளாகவும் நடைபெறும் சிங்களக் குடியேற்றங்கள்…

எல்லாம் இன்றும் அப்படியே அதே அடக்குமுறை வடிவத்துடனுயே தொடர்கிறது. பஞ்ச சீலமும், நான்கு வேதங்களும், தத்துவங்களும், அகிம்சையும் தங்களிடமிருந்தே ஆரம்பித்ததாக கர்வம் கொண்டிருந்த பாரதத்தின் உச்ச அரசில் உட்கார்ந்திருப்பவர்களுக்கு இதுதான் ‘அகிம்சையின் விஸ்பரூபம்’ என்ற பாடம் சொல்லித் தந்தவன் எங்கள் திலீபன்.

திலீபன் வென்றான்,தோற்றான் என்பது அல்ல முக்கியம்.அவன் தன் காலத்தில் இவைகளை முன்னிறுத்தி தனது உயிரையும் தந்து போராடினான் அதுதான் முக்கியம்.

மிகவும் நுணுக்கமாக கவனித்தால் திலீபனின் போராட்டம் எத்தகைய வரலாற்றுதடையை நீக்கி அந்த நேரத்து போராட்ட நகர்வுக்கு உதவி இருப்பதை பார்க்கலாம்.

விடுதலைப் போராட்டத்தை நசுக்கி எறிவதற்காக ஒப்பந்த போர்வைக்குள் பிராந்திய வல்லாதிக்கமும் பேரினவாதமும் செய்துகொண்ட சதிதிட்டத்தின் உண்மை உருவத்தை முகமூடி கிழித்துக்காட்ட திலீபனின் உண்ணாவிரதம் ஒரு போராட்ட முறையாக இருந்தது.

திலீபன் என்பது என்றும் தொடரும் ஒரு போர்முறையே ஆகும்.அது இருபத்தைந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக மட்டும் அல்லாமல் இன்றும் ஒரு வழிமுறையாகவே தொடரக்கூடியது.

இதுவே திலீபனின் சாகாத ஈகத்தின் தன்மைஆகும்.

உரிமைகளும், விடுதலையும் கிட்டும் வரைக்கும் மானுடம் அனைத்து வழிகளிலும் தொடர்ந்து போராடிக்கொண்டே இருக்கும். அடக்குமுறைக்கும், ஒடுக்குமுறைக்கும் எதிராக தொடர்ந்தும் எதிர்வினையை ஆற்றிக்கொண்டே இருக்கும். இதுவே உயிரினங்களின் வாழ்வுக்கான போராட்டமாகவும் இருந்துவந்து கொண்டிருக்கிறது.

ஒரு வழி அடைக்கப்படும்போது இன்னொரு வழியை தேர்ந்தெடுத்து அதனூடாக தனது உரிமைகளை பெற்றுக்கொள்ள போராடும் ஒரு வழிமுறையையே திலீபன் காட்டிச்சென்றுள்ளான்.

இதோ இன்றும் குளிர் அடர்ந்த தெருக்களில் ஏதோ ஒரு உரிமைக் கோரிக்கையுடன் நடந்து பெருந்தூரங்களை கடக்கிறார்களே எங்கள் உறவுகள் அவர்களில் திலீபனின் போர்முறை படிந்திருக்கிறது.

தாயகத்தில் எழும் எதிர்ப்பு ஆர்ப்பாட்டங்களில், எப்போதோ எழும் ஒற்றை எதிர்ப்பு குரல்களில் எல்லாம் திலீபனின் போர்முறையே தொடர்கிறது.

ஆம்,திலீபன் என்பது வெறும் பெயர் அல்ல. திலீபன் என்பது இடைவெளியின்றித் தொடரும் போர்முறை ஆகும்.